Aya sales datang ka imah Kabayan mawa rupa-rupa obat manjur nu dikemas dina botol, ti mimiti botol pangleutikna tepi ka botol panggedéna, sagedé botol kécap. Hiji-hiji hasiatna ditawarkeun jéntré pisan.
Sales: “Tah ieu nu botol alit, hasiatna kanggo nu gaduh panyawat sesak napas, asma, sulit bicara.”
Kabayan: “Ari nu ieu?”
Sales: “Obat nu ieu kanggo nu gaduh panyawat gagal jantung, gagal ginjal, gagal panén, darah tinggi, darah rendah!” Ampir kabéh ditataan. Aya obat ngalindur, obat anti kérék, borangan, pangedulan, barangasan, gedé ambek, sasangkleng, gedebul, gedé hulu, gembul, pikun, pohoan, tapi can aya tanda-tanda Kabayan rék meuli, kalah nanya deui.
Kabayan: “Cik…, ari nu na botol naon hasiatna Cép?”
Sales, bari teu tetep sabar: “Tah nu botol ageung ieu mah kanggo nu gaduh panyawat sesah kulem, dada berdebar-debar, kukurayeun bulu punduk, sareng traumatis ku nu nagih. Dileueutna sakaligus tengah wengi, teras botolna dibabukkeun kana mastaka Bapa du
gi ka peupeus!”
0 komentar:
Posting Komentar